Søgnin sigur, at vit høvdu bønhús í Elduvík, og tað skuldi vera á leið har, sum kirkjan er. Um tað passar, veit eg ikki, men vit kalla tað umráðið Frammi við Bønhúsgarð. Abbi mín, Símun Elias Joensen, úr Frammistovu, segði tað, at tey plagdu at fara nakað fram í ánna – fram í Knæfalssand – at leggja seg á knæ at biðja ella at takka ella hvat, ið tað nú kundi vera. Áin svingar so nógv, og har fer ein stórur bugur eysturyvir, niðan ímóti Eggini. Har, ið bugurin so rættar seg út aftur, har er sandurin – Knæfalssandur.